En dat is precies hoe het bij mij zit; Je groot houden voor de buitenwereld lijkt soms de makkelijkste oplossing, maar tegelijkertijd vraag je daarmee veel te veel van jezelf.
Ik heb het lang volgehouden, maar na mijn eerste bezoek aan Lelystad vorige week is er iets geknapt. Het feit dat zij als 'cvs-specialisten' zeiden dat de kans op volledig herstel bij mij minimaal is, deed mij realiseren dat ik aan een nieuw stukje acceptatie moet werken.
Dat het nu zo is kon ik al redelijk goed accepteren, doordat ik altijd ervan uit ben gegaan dat het ooit weer over gaat. Dat het nu zo is en misschien/waarschijnlijk altijd zo blijft, is iets waar ik een heel stuk meer moeite mee heb.
In mijn blog 'Does that make me crazy?' schreef ik nog dat ik al ruim 7 maanden geen antidepressiva meer gebruikt en ook al die tijd mijn psychologe niet meer zag. Ondanks de terugvallen kon ik alles best wel goed zelf aan.
Een paar maanden geleden kon ik het leven voor mijn gevoel weer aan zonder hulp, ik was alleen vergeten dat een 'onderhoudsbeurt' op z'n tijd gewoon nodig is om te kunnen functioneren.
Donderdag stortte ik dan ook helemaal in. Ik heb het merendeel van de dag gehuild en kon alleen nog maar de negatieve kanten van mijn leven zien. Ik was niet zomaar verdrietig, ik was ten einde raad.
Ook mijn ouders en Jasper stelden voorzichtig voor om weer eens naar mijn psychologe te gaan. Al wilde ik diep van binnen dolgraag met haar praten, de angst om te falen is bij mij altijd ontzettend groot en overheerste.
Helemaal uitgeput van alle emoties en met de tranen op mijn wangen lag ik die avond op de bank toen de radio ineens mijn gedachten stop zette. Ze draaiden 'pak maar mijn hand' van Nick en Simon. Op zich dus niet verwonderlijk dat me dat opvalt aangezien ik groot fan ben van dit Volendamse zangduo, maar de tekst was precies wat ik die dag nodig had.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Pak maar mijn hand
Stel niet te veel vragen
Je kunt niet als enige de wereld dragen
Pak nou maar mijn hand
Laat mij de weg wijzen
Het is geen probleem
Als je keer op keer jezelf wilt bewijzen
Maar je kunt het niet alleen
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Deze tekst in combinatie met de lieve woorden van mijn ouders en Jasper deden mij aan de volgende quote denken.
'Be strong enough to stand alone, smart enough to know when you need help and brave enough to ask for it.'
Hiermee sloot ik een maand geleden 'Does that make me crazy' af en dan moet ik het doen ook.
Ik ga mijn psychologe dit weekend nog mailen, want wat ik allemaal op mijn bordje krijg is ook niet niks. Samen met haar ga ik ervoor zorgen dat ik alles weer overzie en de positiviteit de overhand krijgt in mijn leven. Negatieve gedachten en emoties zijn alleen maar verspilde energie.
Hè wat scheelt al een hoop dat ik dit besloten heb en dat ik mijn hart hier kan luchten. :-)
Ik ga nu zo veel mogelijk genieten van dit zonnige weekend, hopelijk jullie ook!
Liefs, Jorna