School, studie, werk, al die verplichtingen, ook ik heb ze vervloekt. Wel meer dan eens was ik er helemaal klaar mee. Nooit gedacht dat ik het zo zou missen nu mijn lichaam het niet meer aankan. Ik ben weer een stukje van mezelf kwijtgeraakt en daarmee dealen is niet altijd even makkelijk.
|
Haren door de war, rode ogen, klappertandend. Daar zat ik dan. Huilend op mijn balkon. Ik keek naar de miniatuurwereld onder mij en vroeg me af hoe het zou zijn. Hoe het zou zijn om een vrije val te maken vanaf deze 21e verdieping. Zou er daarna iets zijn? In ieder geval de verlossing van dit verschrikkelijke lichaam, maar zou ik nog een tweede kans krijgen in een ander leven? Of zou er niks meer zijn?
Lieve lieve allemaal, Ik ga stoppen. Misschien niet voor altijd, maar voorlopig in ieder geval wel. Pfoe, dat is eruit! Jullie zullen misschien wel gemerkt hebben dat ik de laatste tijd zowel hier als op facebook wat (of eigenlijk een stuk) minder actief was. Dat komt doordat het steeds meer als een verplichting ging voelen om wat te schrijven. Waar de ideeën normaal vanzelf kwamen, kwam ik nu zelfs met veel moeite niet meer op een goed stuk. Ik denk dat de voornaamste reden hiervan is dat ik me ben gaan realiseren dat ik nog zo onwijs veel dromen heb en ik die waar wil maken, of het in ieder geval wil proberen. Social media wat vaker uit, het echte leven wat vaker aan. Ik ga weer een studie oppakken, ben wat vaker in de stad te vinden met vriendinnen, ga dagjes weg en geniet meer dan ooit van volleybal. Ooit schreef ik in een blog: 'Ik wil leven, niet alleen bestaan.' En: IK LEEF! Ik kies ervoor om wat minder vaak naar mijn lichaam te luisteren en wat meer mijn dromen achter na te gaan. Natuurlijk komen er nog wel terugvallen, want ziek blijf ik, maar het is ok. Het is ok, want ik haal het maximale uit mijn leven. In plaats van terugvallen te voorkomen door maar half te leven, leef ik liever voluit om vervolgens keihard onderuit te gaan. Ik wil geen spijt meer hebben van de dingen die ik niet heb gedaan. Bij dezen wil ik jullie allemaal onwijs bedanken voor alle lieve berichten, kaartjes en al die likes! Mijn doel was om te laten zien hoe het leven van een onzichtbaar zieke jonge meid eruit ziet en ik denk dat ik dat doel wel heb bereikt, dankzij jullie! Schrijven blijft iets wat ik heerlijk vind om te doen, dus misschien komt er ooit nog wat van mij voorbij, maar voorlopig even niet in de vorm van een blog over ziek zijn. Liefs en een hele dikke knuffel, Jorna
Het is een mooie zomeravond. De rook van de BBQ verspreidt een gezellige geur door de tuin. Iedereen heeft een drankje, de muziek staat aan, er wordt gelachen en gekletst. Wat een top avond! Ik ben gelukkig.
Een prachtige nieuwbouw. De hal is overweldigend, door de grote ramen komt veel daglicht binnen. Er zit een leuke espressobar met brasserie, een winkeltje en een restaurant. Er is zelfs een loungehoek waar een mooie vleugel zorgt voor geweldige livemuziek.
Nog overdonderd door de entree krijg ik een polsbandje om 'Hiermee kunt u gratis gebruik maken van het buffet en de glijbanen.' grapt de verpleegkundige... Soms wordt alles even te veel. Ik hou me vaak groot en zeg, wanneer iemand vraagt hoe het is om ziek te zijn, dat het allemaal wel went. Natuurlijk is dat ook deels zo. Tegenvallende ziekenhuisafspraken, onbegrip, vechten voor rechtvaardigheid, het zijn dingen waar ik wekelijks, misschien wel dagelijks mee te maken krijg. Dat went, maar soms....
Kan je het je nog herinneren? Zo'n twee jaar geleden stond Facebook vol met filmpjes waarin mensen emmers ijswater over zich heen gooiden. Dit was natuurlijk niet zomaar, het was om aandacht te vragen voor de verschrikkelijke ziekte ALS. Dit jaar is er voor een van mijn ziektes, ME/CVS, ook een challenge bedacht. Help mee om deze rotziekte de aandacht te geven die iedereen die hiermee moet leven zo hard verdient!
Normaal ben ik niet zo van de blogs over één specifiek persoon, omdat ik wil dat veel mensen zich in mijn verhalen kunnen herkennen (+ ik ben niet goed als het aankomt op 'emotioneel gezwijmel'.) Maar vandaag is een bijzondere dag, waarop een bijzonder iemand het wel verdient om eens wat aandacht te krijgen!
Fijne Moederdag lieve mam! |
This is me
Leuk dat je de moeite neemt om een kijkje te nemen op mijn blog! 
Archives
December 2017
|
RSS-feed
