Veel mensen zouden waarschijnlijk blij zijn met een telefoontje van het ziekenhuis waaruit blijkt dat alles in orde is, ik al lang niet meer.
Na 5 jaar van vele onderzoeken en dergelijke wil je eindelijk eens iets horen waar je wat aan hebt.
Ondanks dat ik ondertussen meer de instelling heb 'dan maar dingen uitsluiten', blijft er toch telkens een sprankje hoop. Een sprankje hoop dat er duidelijkheid komt over wat er fout gaat in mijn lichaam. Als ik dat weet, zou er misschien eindelijk medicatie of een behandeling zijn waardoor mijn leven weer (zo goed als) 'normaal' wordt.