5% dus, dat is wat de arts in Lelystad mij vertelde. Zoals ik in mijn blog over de intake in Lelystad al schreef, dat was een klap in mijn gezicht. Wat was 5% nou helemaal? Door die ene zin kwam ik in een dip terecht waar ik maar moeilijk uitkwam en snel weer in terug gleed.
Gelukkig is Jasper verschrikkelijk nuchter en recht door zee. Hij luistert, snapt dat het k*t is, maar vindt me alles behalve zielig. '5% Jorna! 5%! Ga er voor, kom op! Je wilt toch later niet denken "had ik maar...".'
En ook al wilde ik het op dat moment echt niet horen en bleef ik erbij dat 5% echt niks was, het bleef toch door mijn hoofd spoken.
De hele avond ben ik nog boos en verdrietig geweest. Slapen wilde ik ook niet want ik zag ontzettend op tegen een nieuwe dag. Bang dat de dag zo zou beginnen zoals de vorige was geëindigd. Iedereen kan nog zo vaak zeggen dat je dat zelf in de hand hebt, maar op dat moment voelt het alsof je helemaal niks meer zelf in de hand hebt.
Toen ik vanmorgen dan ook wakker werd door het geluid van een onkruidverbrander die zowat onder mijn raam leek te staan, was ik meteen gevuld met woede en verdriet. Ik was zo ontzettend moe en als er iets is waar ik niet tegen kan, dan is het wel niet uit mezelf wakker worden.
Op dat moment schoten de woorden van mijn ouders en Jasper van de avond ervoor weer door mijn hoofd. 'Probeer die knop om te draaien, zie de positieve kant van de dingen, ga ervoor!'
Ik was verdomme toch niet voor niks al die tijd onder behandeling geweest bij een psycholoog!? Ik had daar zo veel geleerd en nu was het moment om daar weer bewust mee aan de slag te gaan!
Ik ben onder de douche gestapt om even rustig te worden. Bij het minste of geringste voel ik de woede alweer opkomen, maar vandaag laat ik het niet toe. Steeds wanneer ik voel dat ik boos/gefrustreerd word, dwing ik mijzelf aan iets anders te denken.
Al is de dag pas net begonnen, tot nu toe gaat super! Ik moet nog wel even aan school werken zo en ik weet dat dat mijn struikelblok kan zijn, maar dat ga ik niet laten gebeuren. Wil het niet lukken met school? Jammer dan, ik doe wat ik kan en anders ga ik het weekend weer verder.
Note to myself: 5% blijft 5%! Er is een kans dat ik herstel en daar ga ik voor de volle 100% voor!
Volgende week donderdag ga ik dan ook naar de kliniek in Amsterdam die gespecialiseerd is in Lyme en ik ga nog deze week het medisch trainingscentrum van Pijnacker bellen, hopelijk kunnen zij mij helpen om een beetje te blijven sporten op een verantwoorde manier.
Liefs, Jorna