Als je mij iets meer dan 5 jaar geleden had verteld dat ik ooit trots zou zijn op mezelf voor het halen van een mbo-diploma had ik je hard uitgelachen...
In september 2010, de eerste maand van de derde klas, werd ik ziek. Van 3 gymnasium naar 4 vwo, van 4 vwo naar 5 havo en van 5 havo naar... Zonder diploma van school. Wie had dat ooit gedacht?
Veel docenten en andere mensen in mijn omgeving (die wat verder weg stonden) vonden het zonde en waren van mening dat ik dat ene jaartje nog door had moeten zetten. Ik wist wel beter. Het ging echt niet meer. Zoals ik zelf vaak zeg, ik ging van studiebol naar slome drol. Naar school gaan ging het laatste jaar al helemaal niet meer, maar het leren ging ook steeds moeilijker. Waar ik eerst een uur of 6 per dag kon leren als het moest, was ik nu al gesloopt na een uurtje. Een uur concentreren is zo mogelijk nog vermoeiender dan een uur sporten.
Maar ik zou ik niet zijn als ik niet al een plan had voor wat ik wilde doen nadat ik stopte op de middelbare. Nu ik geen diploma had, was de pabo geen optie meer. Onderwijsassistente kwam het dichtstbij mijn droom om juf te worden. Naar school gaan zat er nog steeds niet in, maar met een goede thuisstudie moest het toch zeker wel lukken!?
En gelukt is het zeker! Of nou ja... Bijna dan! 1167 uur stage, 34 stage opdrachten en 6 tentamens heb ik achter de rug. 26 januari heb ik nog een rekententamen, 2 februari Nederlands en 22 februari Engels en dan krijg ik mijn welverdiende diploma.
Ik heb er zo ongelooflijk hard voor gewerkt en het is zeker niet zonder slag of stoot gegaan. Mijn boeken zijn meer dan eens door de kamer gevlogen en ik heb meerdere keren geroepen dat ik ermee zou stoppen. Er zijn veel tranen bij komen kijken. Tranen van woede en frustratie omdat leren me zo moeilijk af ging, mijn lichaam het niet op kon brengen om naar stage te gaan terwijl ik zo graag wilde of omdat ik simpelweg even geen zin meer in had in die 'stomme' studie.
Wat ben ik blij dat ik toch heb doorgezet! Binnenkort stromen de tranen hoogstwaarschijnlijk weer over mijn wangen, maar dan van geluk! Want... Als je mij iets meer dan 5 jaar geleden had verteld dat ik ooit trots zou zijn op mezelf voor het halen van een mbo-diploma had ik je hard uitgelachen, maar nu... Trotser dan dit kan niet!
If you can dream it, you can do it.
Liefs,
Jorna
Ps. Klik hier voor mijn gedicht over dromen.