Een maand waarin familie en vrienden voorop staan. Gezelligheid en saamhorigheid zij de sleutelwoorden van december.
Ja, ik ben een echte Nick en Simon fan. Waarom? Dankzij de theatershow 'Herinneringen' die gisteravond op tv werd uitgezonden is dat me weer heel duidelijk: Nick en Simon zingen wat ik voel, denk en nodig heb. Het ene na het andere nummer zong ik uit volle borst mee vanaf de bank en ik voelde dat het me weer kracht gaf. Kracht om dat kleine beetje hoop wat me bijna ontglipt was weer heel stevig beet te pakken.
Een van de laatste nummers die ze zongen was 'De laatste dans'. Een minder bekend liedje uit hun repertoire, maar zo mooi! 'Laat me dansen op het ritme van hoop. Want als we dansen, wordt het leeg in m'n hoofd.'
Dit gaf mij het laatste zetje dat ik nodig had om weer met goede moed de feestdagen in te gaan. De feestdagen zijn namelijk ontzettend vermoeiend, maar ik zou het voor geen goud willen missen!
Ik ga deze dagen mede doorkomen (hoe gek dat voor sommigen ook mag klinken) dankzij Nick en Simon. Alles overwinnen, ik weet dat je sterker bent, kijk omhoog, vallen en opstaan, vaarwel verleden, luister, alles of niets, stuk voor stuk prachtige liedjes die mij vertellen wat ik soms bijna vergeet: Geef nooit op, heb hoop!
Dat is dan ook gelijk mijn boodschap aan jullie. Hoe uitzichtloos het soms ook lijkt... Er komen altijd betere tijden. En ik hoop met heel mijn hart dat 2016 dit voor jullie allemaal zal bewijzen! Ik wil jullie bij dezen hele fijne, mooie, warme feestdagen wensen. Dagen waaraan je terug kunt denken wanneer je even geen lichtpuntjes meer denkt te hebben. Laten we proosten, proosten op al het moois dat 2015 ons heeft gebracht en het moois wat in 2016 zal komen! Dat het nieuwe jaar maar veel liefde, geluk en natuurlijk gezondheid mee zal brengen. Ik wil jullie ook bedanken voor alle mooie en lieve woorden die ik heb ontvangen naar aanleiding van mijn blogs. De reacties (via social media, in real life of een lief kaartje) zijn hartverwarmend. Ik ben dankbaar dat ik mijn verhaal kan delen en daar ook nog mensen mee schijn te helpen. Samen verbreken we de stilte! |
Jorna
PS. 2016 heeft wel al een hele goede start voor mij. Vorige week heb ik mijn contract getekend op de school waar ik al 2.5 jaar stagiaire ben. Vanaf 1 januari ben ik officieel (inval)onderwijsassistente!! Ik ben ontzettend trots dat ik dit heb bereikt. Ze weten hoe ziek ik ben en willen mij door middel van een 0-urencontract toch een kans geven om te doen waar ik zo gelukkig van word. YES!!